Midden in een run heb je ineens geen zin meer, ben je moe en wil je het liefst meteen stoppen. Je baalt dat je nog een heel aantal kilometers moet volbrengen en opgeven is ineens heel verleidelijk. Hoe kan dit ineens? Dit was toch je wens en je doel waarvoor je getraind hebt?
Om inzicht te krijgen in de "Runnerswall" moet je wat over de stofwisseling (metabolisme) begrijpen
.
Wat is glucose en glycogeen
Wanneer je koolhydraten via je voeding binnen krijgt, stijgt de bloedsuikerspiegel. Dit komt door de glucose (suikersoort) in het bloed. Als er teveel aan glucose in het bloed is, geven de Eilandjes van Langerhans die zich in de alvleesklier bevinden, de stof " insuline" af. Insuline zorgt ervoor dat de glucose die zich in het bloed bevind omgezet wordt in "glycogeen". Glycogeen kan in de spieren en in de lever opgeslagen worden. Hierdoor heb je een energievoorraad in je lever en spieren. Echter, kunnen de lever en de spiercellen niet onbeperkt glycogeen opslaan. Hetgeen wat niet opgeslagen kan worden en dus teveel is, wordt in je lichaam omgezet in vet.
Mensen die veel trainen kunnen meer glycogeen in hun spieren opslaan dan ongetrainde mensen. Dit is een goede reden om goed en op tijd te beginnen met trainen voordat je bijvoorbeeld een marathon gaat rennen.
Glycogenolyse (= omzetten van glycogeen naar glucose)
De glycogeen vanuit de lever en spieren moet weer omgezet worden in glucose die bruikbaar is als energie voor beweging en ook als brandstof voor je hersenen. Dit proces wordt "glycogenolyse" genoemd. Bij heel erg intensief sporten wordt de voorraad glycogeen in de lever en spieren steeds kleiner.
Omdat de voorraad glycogeen in de lever en de spieren kleiner gaat worden, krijg je een gevoel van vermoeidheid.
Toch zal je lichaam energie nodig hebben voor o.a. de beweging die je maakt en je hersenen.
Gluconeogenese (= nieuwvorming suiker vanuit andere stoffen)
Om toch energie te krijgen moet het lichaam overgaan naar een ander soort verbranding dan de verbranding van de koolhydraten. Dit omschakelpunt gaat vaak gepaard met vermoeidheid en het gevoel om op te willen geven. Dit is de runnerswall.
Er zijn twee andere manieren om toch aan de glucose te komen. Dit kan door eiwitten om te zetten naar glucose of door delen uit vetten om te zetten naar glucose. Dit proces vindt plaats in de lever.
Ook vet wordt omgezet in energie voor beweging.
Een laatste vorm om energie te verkrijgen is doordat de lever vetzuren kan omzetten in ketonen. De hersenen kunnen twee soorten brandstoffen gebruiken, namelijk glucose en ketonen.
Dit is echter niet zonder risico's. Er kan uitdroging optreden, verzuring van je bloed en er kan beschadiging van je nieren ontstaan.
Diëten
Tegenwoordig is een opmars in diëten voor sporters die ervoor zorgen dat het lichaam gelijk over gaat op vetverbranding. Bij dit dieet eet je de laatste paar dagen voor je wedstrijd/training bijna geen koolhydraten meer. In de plaats daarvan eet je veel vetten. Dit is het zogenaamde " sportvasten". Begin hier echter nooit aan zonder goede begeleiding van een deskundige!
De bovengenoemde risico's kunnen optreden.
Eet altijd goed voordat je intensief gaat sporten, omdat je lichaam bij het verbranden van eiwitten je eigen spieren gaat gebruiken als brandstof. Zelfs als je wilt afvallen moet je hier rekening mee houden, omdat je wilt dat je lichaamsvet verdwijnt en niet je spieren.
Conclusie
Heel kort samengevat is de runnerwall het moment waarop je energievoorraad van de koolhydraten bijna op is en je lichaam over moet gaan op andere vormen om energie te krijgen. Deze omschakeling veroorzaakt het vermoeide gevoel.
Ik hoop dat ik hiermee enigszins begrijpelijk heb kunnen uitleggen wat de Runnerswall is en wat informatie heb kunnen geven over het metabolisme van het lichaam.
In een volgend artikel zal ik tips geven die bruikbaar zijn om de runnerswall tegen te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten